De motorrijder... het zwarte schaap.

Je hoort de laatste tijd alleen maar negatieve dingen over motorrijders. Sensatie dikwijls, bijeen gebracht door de media. Inbraak in een supermarkt door twee motorclub leden, wapens gevonden bij een lid van een motorclub. Ontploffingen bij het huis van een lid van een motorclub, leden van een motorclub aangehouden, motorclubs zijn z.g. 1% clubs. En dat staat voor 99% motorrijders die nette gehoorzame burgers zijn en de ene procent die “rebels” zijn en zich niks van de wet aantrekken. Ooit verzonnen in het stadje Hollister na een motorfeest waarbij een paar knokpartijen waren. En het was die ene procent die knokte en schijt had aan de wet. De schrijver van het artikel wist niet dat vanaf dat moment de motorrijders in het verdomhoekje terecht waren gekomen.

Motorclubs ontstonden na de tweede wereldoorlog. Vaak waren de leden jongeren die in de oorlog hadden gevochten en die bij thuiskomst hun plaats in de maatschappij niet meer terug konden vinden. De kameraadschap van de oorlog, de onbeperkte vriendschap van je medestrijders was thuis nergens te vinden. Voor de verschrikkelijke dingen die ze hadden meegemaakt was thuis geen plaats, geen begrip. Terug in de burger maatschappij met al zijn regeltjes was daardoor geen optie. Hun vriendschap was waarmee ze hadden overleefd, daarmee hadden ze het gered.

In de jaren na de oorlog ontstonden steeds meer motorclubs. Niet alleen in Amerika maar ook in Europa, Azië, Australië en zelfs in Noord Afrika en India. De levensstijl sprak velen aan. Feesten en rijden met vrienden, elke dag beleven alsof het je laatste was. De onvoorwaardelijke broederschap die velen gemist hadden werd terug gevonden in de biker levensstijl. De eenheid die binnen groepen ontstaat als die groepen in spannings situaties zitten werd teruggevonden binnen motorclubs.

En dat is nu juist waar de overheid in deze tijd zo bang voor is. Die eenheid. En het rebelleren tegen de overheid en tegen de gevestigde gemaakte orde van in vakjes geduwde mensen. Verhalen van motorrijders die van A naar B rijden, die wil niemand lezen. Sensatie, dat verkoopt. Motorrijders als misdadigers, drugsdealers of wapenhandelaars. Verhalen over bikers als vrouwenhandelaren en pooiers. moord en doodslag verkoopt al sinds de media bestaan veel beter dan positieve berichten.

Wat dat betreft is het biker motto: “When we do right, nobody remembers. When we do wrong, nobody forgets.”(Vrij vertaald: ”als we iets goeds doen onthoud niemand het, als we iets verkeerd doen vergeet niemand het.”) wel van toepassing.

Natuurlijk zijn er onderling wel eens problemen. In iedere gemeenschap, of het een politieke partij, een supportersvereniging of een motorclub is. Waar mensen zijn, zijn meningsverschillen. Ieder lost die meningsverschillen op eigen wijze op. In de politiek of in het bedrijfsleven geldt vaak, hoe groter de fout die je maakt, hoe langer je blijft zitten. En als je de aandacht van je kunt afbuigen zit je helemaal goed, dan geef je uiteindelijk een ander de schuld. Veel supportersverenigingen vechten hun geschillen onderling op straat uit. En na een forse knokpartij van de ene club tegen de andere is het vaak voor onbepaalde tijd bijgelegd. Motorrijders hebben dank zij de pers het imago gewelddadig te zijn. En iedere misstap van een club word direct breed uitgesmeerd  in de media. Hooligans, politici en andere mensen die lid zijn van een club of vereniging zien er uit als gewone mensen. Motorrijders zijn direct herkenbaar. Een motor,  iemand in lederen kleding ziet er voor velen bedreigend uit. En dank zij de demonisering van motorrijders en het zo breed mogelijk uitsmeren  van ieder onderling probleem binnen de motorwereld door de media zal dat alleen maar erger worden. Als je maar blijft vertellen dat motorrijders crimineel zijn, gaat iedereen dat geloven. Het eerste gebiedsverbod voor motorrijders is al een feit in Nederland. En een samenscholingsverbod is ook al een paar maal afgekondigd in België. Motor evenementen, die jarenlang gezellige bijeenkomsten waren voor families en anderen die genoten van de blinkende mooie motoren worden overal weer afgelast. En de stemmingmakerij, de bangmakerij gaat door, de demonisering gaat in de tweede versnelling.

Het is te hopen dat ieder zijn verstand gebruiken zal. Dat de media objectief zal worden en zal stoppen met de stemmingmakerij tegen mensen die gewoon graag op een motor rijden. We ontkennen niet dat er soms verkeerde mensen in motorclubs zitten. Maar we ontkennen ook niet dat er liegende manipulerende dieven in de Wetstraat zitten. Of pedofielen in de kerk en binnen de jeugdzorg. We begrijpen dat politieagenten ook moordenaars kunnen zijn, maar dat wil niet zeggen dat ieder van die groepen plots fout is.

Het grote annuleren is inmiddels begonnen. Het ene motorfeest na het andere word geannuleerd. Uit angst voor bedreigingen, geweld, moord, misdaad en ga zo maar door. Een verzamelplek van motorrijders word gezien als een plek van mogelijke dreiging en een escalatie van geweld. Niet als plaats waar juist feest gevierd word en het gezellig is. We schreven het al hierboven. Ze zijn bang voor de eenheid, de broederschap en de groeiende gemeenschap. Die moet kapot. En ieder protest tegen het aan banden leggen van de motorrijders word gelijk gebruik als “bewijs” van de gewelddadigheid van motorrijders.

Een collega biker liet onlangs op zijn vest bij een kleermaker wat patches naaien. Hij stond er te wachten in zijn t-shirt terwijl zijn vest onder de machine lag. Er waren tijdens het wachten nog wat klanten binnen gekomen. Het was een mooie dag en er ontstond een geanimeerd gesprek over het weer, het vakmanschap van de kleermaker en kleding in het algemeen. Toen het vest klaar was en de biker het aantrok, verstomde het gesprek meteen. Het vest met de patches werd gezien en met het aantrekken van zijn vest was de motorrijder ineens een moordenaar, vrouwenhandelaar en drugsdealer geworden. Met dank aan de media.